Książka stanowi zbiór czterech wypowiedzi na następujące tematy: konferencja naukowa, pedagogika ogólna, kicz i Letnie Szkoły Młodych Pedagogów. Wszystkie one są ramowane widowiskiem kulturowym, które umożliwia konceptualizację tematów od strony „działającej” w nim kultury i opracowanie, kolejno: teorii konferencji, procesu strukturowania w pedagogice ogólnej, struktury kiczu i tzw. Szkołownii.

W przypadku teorii konferencji naukowej Autor odwołuje się do mitu założycielskiego jako podstawy kreacji widowiska kulturowego w jego rytualizowanej i koegzystencjonalnej odsłonie. Strukturowanie jest procesem prowadzącym czytelnika od braku zrozumienia tekstu do jego zrozumienia. Kicz odsłania odbiorcom swoją strukturę i pozwala wykreować tzw. kiczmana. Natomiast Szkołownię badacz opisuje w trzech odsłonach, prezentując „dramat” kształtowania się pedagogiki w ostatnich latach XX wieku.