W tytule opracowania przy rzeczowniku „literatura” pojawia się przymiotnik „(nie)zapomniana”, i w rzeczy samej w spisie treści odnajdziemy nowele znane ze szkolnych spisów lektur (np. Latarnik), których nie sposób zapomnieć, i takie, które czytali z pewnością tylko poloniści, a wielu Polaków nawet o nich nie słyszało […]. Autorka opracowania chce przybliżyć cudzoziemcom zarówno te teksty, które stanowią swego rodzaju pamięć zbiorową Polaków, jak i te, które do tzw. kanonu nie są zaliczane, lecz w równym stopniu mogą zainteresować swoją fabułą. Jednym z zabiegów zyskania zainteresowania czytelnika jest zamieszczenie przed każdym tekstem cytatu pochodzącego z noweli. Fragment ten jest niejako kwintesencją treści, zachęca do przemyśleń, dyskusji i refleksji. Obudowa dydaktyczno-metodyczna każdego tekstu przebiega według takiego samego schematu […]. Ciekawym rozwiązaniem metodycznym jest sekcja piąta, będąca z jednej strony ilustracją do tekstu oraz formą sprawdzenia zrozumienia przeczytanej treści, z drugiej strony niektóre obrazki wprowadzają w klimat czasów pozytywizmu poprzez pejzaże za oknem mieszkań, wyposażenie wnętrz czy stroje bohaterów. Pozycja ta wpisuje się w obszar glottodydaktyki polonistycznej opartej na podejściu do nauczania języka poprzez teksty literackie. […] Wybrane teksty i przygotowane do nich ćwiczenia są trafnym wyborem oraz rzetelnym opracowaniem zadań, świadcząc o jej [Autorki] dużym doświadczeniu w pracy ze studentami, dla których język polski i literatura polska są obce. Publikacja ta poszerzy możliwości wykorzystania literatury do celów glottodydaktycznych i ułatwi pracę wielu osób uczących (się). Z recenzji dr Wioletty Hajduk-Gawron