O, bo niełatwe było moje życie i niełatwa praca! Dziś po latach ledwo wierzyć mogę pamięci własnej, że ja zdołałam przetrzymać! O świcie obchodziłam wszystkie ścieżki, wszystkie kąty, zawstydzając stróżów, potem robota kancelaryjna, budowle nowe i naprawy, odwiedzanie osób słabszych i potrzebujących opieki. Po południu organizowanie nieraz jakich spacerów, wycieczek, wieczorem balów, koncertów, żywych obrazów itp. Na tych balach zostawałam zawsze do rana i ostatnia wychodziłam, gasząc światło i zamykając drzwi. Rano zwykle wprost z balu szłam do kaplicy na mszę świętą. […] Myśl, że to dla dzieci, krzepiła mnie i sił mi dodawała. [fragment tekstu] Anna z Działyńskich Potocka (1846–1926) – działaczka społeczna i oświatowa współzałożycielka uzdrowiska Rymanów-Zdrój. Urodziła się w Kórniku pod Poznaniem jako ostatnie dziecko Tytusa i Celestyny z Zamoyskich. W 1864 roku wyjechała z matką do Drezna, gdzie poznała przyszłego męża, Stanisława Potockiego. Jakiś czas po ślubie zamieszkali w Rymanowie. Po odkryciu na terenie majątku źródeł wód leczniczych założyli tam uzdrowisko. Oprócz wychowywania siedmiorga dzieci i prowadzenia zakładu Anna oddawała się pracy na rzecz lokalnej społeczności. Prowadziła szkółkę rzeźbiarską dla chłopców i koronkarską dla dziewcząt. Organizowała kolonie zdrowotne dla dzieci, propagowała ziołolecznictwo i sztukę ludową. Wspierała też lokalnych rzemieślników i prace nad rozwojem rolnictwa w Galicji. Pochowano ją w Rymanowie, gdzie pamięć o niej jest do dziś żywa.