Publikacja zawiera wspomnienia Stanisława Waltosia, jednej z najbardziej znanych postaci nauki prawa. Składa się na nią 9 esejów, w których ze swadą i humorem opisuje zdarzenia z różnych obszarów życia prywatnego i naukowego.

Współlokator leżał już w łóżku. Światła były wygaszone. (…) szybko się położyłem i wtedy dobiegły mnie słowa:
- A skąd pan przyjechał na konferencję?
- Z Krakowa, proszę pana. (…)
- A jak się Wolter czuje? Pamiętam, że Makarewicz niezbyt go lubił - dorzucił po krótkiej chwili.
Wolter czuje się dobrze. A Makarewicz umarł chyba trzy lata temu, prawda? Mam wrażenie, że poza Stanisławem Pławskim, (…) chyba nie ma na świecie już nikogo z jego najbliższych uczniów. W Lublinie profesorem był Zdzisław Papierkowski, ale chyba już nie żyje… - wyskoczyłem idiotycznie z popisem pseudoerudycyjnym.
- Żyje, żyje i trzyma się dobrze. Papierkowski to ja - doszło do mnie z drugiego łóżka.
[Z rozdziału piątego „Wspinaczka po drabinie świata nauki”]