Książka jest próbą wprowadzenia chromatografii do praktyki konserwatorskiej zabytkowego materiału bibliotecznego. Całkowicie niezbadanym obszarem badawczym pozostają oddziaływania składników zawartych w substancjach pomocniczych papieru na mechanizm i kinetykę jego starzenia się. Stąd zainteresowanie substancjami klejącymi, stosowanymi w technologii wytwarzania historycznego papieru drukowego. Degradacja substancji klejących, towarzysząca starzeniu się papieru, nie była dotychczas uwzględniana. Co więcej, brakuje wiedzy na temat synergistycznych oddziaływań obydwu procesów. Konserwatorska ingerencja w zabytkową książkę wymaga podstawowej wiedzy na temat fizykochemicznej i mechanicznej kondycji materiału, z którego jest zbudowana. Rozwój instrumentalnych technik analitycznych, szczególnie chromatograficznych, stwarza możliwość realizacji badań służących praktyce konserwatorskiej. W przypadku zabytkowego materiału bibliotecznego badania nie mogą nieodwracalnie niszczyć pobranego do tego celu materiału, który po regeneracji powinien zostać włączony do restaurowanego obiektu. Jak się wydaje, takie warunki spełniają techniki chromatograficzne, które z powodzeniem powinny zostać adaptowane do badań w zakresie tzw. materiałoznawstwa konserwatorskiego.