W pracy podjęto próbę usystematyzowania idei i poglądów dotyczących edukacji nauczycielskiej. Analizowane koncepcje i modele kształcenia nauczycieli ukazane zostały na tle nowych wyzwań stawianych nauczycielowi i współczesnej szkole, będących wynikiem zmian cywilizacyjnych i toczących się procesów transformacji. Na kanwie tych rozważań zarysowano "autonomiczny" - niezależny od kontekstów ideologiczno-politycznych czy społeczno-gospodarczych - wizerunek współczesnego nauczyciela i jego edukacji. Skonkretyzowano eutyfroniczny (zrównoważony) model kształcenia nauczycieli. Podkreślano następujące jego walory: równoprawność sfery emocjonalno-woluntarystycznej i racjonalistycznej w kształceniu nauczyciela i realizowanych przezeń działaniach; sojusz kompetencji i wartości; szeroka perspektywa poznawcza i aksjologiczna, pozwalająca na wieloaspektowy ogląd i wartościowanie zawodu nauczyciela i jego pracy. Wiele uwagi poświęcono kwestii istniejących w procesach edukacyjnych niewspółmierności, implikujących m. in. rozbieżności miedzy teorią a praktyką pedagogiczną.