To szczegółowe opracowanie analizujące literaturę dotyczącą polityki międzynarodowej Bliskiego Wschodu w kontekście czterech głównych tradycji teoretycznych stosunków międzynarodowych: realizmu, liberalizmu, marksizmu oraz konstruktywizmu. Autor bada, jak różne szkoły myślenia teoretycznego przyczyniają się do wyjaśniania politycznych wydarzeń w tym niestabilnym regionie, a także ocenia ich przydatność w zrozumieniu skomplikowanych realiów politycznych Bliskiego Wschodu. Badania opierają się na założeniu, że interpretacje polityki międzynarodowej Bliskiego Wschodu są silnie związane z teoretycznymi ramami poszczególnych tradycji. Autor przeprowadza dogłębną analizę literatury, w tym książek, artykułów i rozdziałów, aby wykazać, w jaki sposób teorie te wpływają na rozumienie bieżących wydarzeń. Szczególny nacisk położono na porównanie różnych podejść teoretycznych w ramach tych tradycji. Każdy z głównych rozdziałów pracy poświęcony jest jednej z czterech tradycji teoretycznych, omawiając kluczowe pojęcia oraz ich znaczenie w kontekście polityki Bliskiego Wschodu. Na przykład tradycja realistyczna analizuje kwestie takie jak dylemat bezpieczeństwa i tworzenie sojuszy, które są centralne w realistycznych interpretacjach polityki. W przypadku liberalizmu, autor koncentruje się na ekonomicznych aspektach polityki oraz bezpieczeństwie reżimów, natomiast marksistowska perspektywa przybliża takie pojęcia jak teoria zależności oraz nierówny rozwój. Z kolei konstruktywizm zwraca uwagę na rolę idei, norm społecznych i tożsamości w kształtowaniu polityki międzynarodowej. Piotr Baranowski, korzystając z szerokiego zasobu literatury, formułuje wnioski dotyczące zmienności i rozwoju teorii w kontekście badania polityki Bliskiego Wschodu. Wskazuje, że współczesne interpretacje polityki międzynarodowej w tym regionie coraz częściej łączą różne podejścia teoretyczne, co prowadzi do bardziej wszechstronnych analiz, lepiej odpowiadających złożonym realiom regionu. Autor argumentuje, że tradycyjne podziały teoretyczne tracą na znaczeniu, a hybrydowe podejścia stają się dominującą formą analizy. Monografia Mit ortodoksji to nie tylko przegląd istniejącej literatury, ale także próba stworzenia nowego, zintegrowanego podejścia teoretycznego do stosunków międzynarodowych, które mogłoby lepiej wyjaśnić dynamikę polityczną Bliskiego Wschodu. Jest to wartościowe źródło dla badaczy, studentów oraz osób zainteresowanych zarówno teorią stosunków międzynarodowych, jak i praktyką polityczną w tym regionie.