Juliusz Mieroszewski (1906 - 1976), ps. Londyńczyk, dziennikarz, jeden z najwybitniejszych publicystów politycznych, którego pisarstwo cechowały: rzetelność, rzeczowość, analityczność i profetyzm. Jak napisał Jego biograf Andrzej St. Kowalczyk, Mieroszewski miał "wenę do polityki". Przedwojenny redaktor "Ilustrowanego Kuriera Codziennego", żołnierz Samodzielnej Brygady Strzelców Karpackich i II Korpusu gen. Władysława Andersa, współtwórca prasy frontowej, po 1945 roku został współpracownikiem Instytutu Literackiego w Paryżu, a z czasem najbliższym współpracownikiem Jerzego Giedroycia w zakresie kreowania myśli politycznej. Mieszkał w Londynie. Artykuły Mieroszewskiego weszły do kanonu publicystyki międzynarodowej a zarazem dziennikarstwa jakościowego. Od połowy lat 50. XX wieku, Mieroszewski pracował nad koncepcją dobrosąsiedzkich stosunków suwerennych: Polski, Ukrainy, Litwy, Białorusi po zakładanym upadku ZSRR. Tekst zatytułowany “Rosyjski kompleks polski i obszar ULB” ukazał się pięćdziesiąt lat temu we wrześniowym numerze paryskiej “Kultury” w 1974 roku. Koncepcja ULB, przedstawiana na łamach "Kultury" paryskiej powinna być traktowana jak podwalina współczesnej polityki wschodniej Polski. Prezentowany polsko- ukraiński tomik wydany w serii wybitni twórcy / ważne teksty przypomina ten ważny tekst czytelnikom polskim i ukraińskim. Mieroszewski zajmował się także relacjami Polski i Niemiec oraz projektami jednoczenia Europy. Regularnie opracowywał "Listy z Wyspy", swoistą kronikę życia emigracji londyńskiej. Po śmierci Mieroszewskiego, Giedroyc ustanowił nagrodę Jego imienia. O specjalnych relacjach łączących Redaktora i Publicystę świadczy obfita korespondencja oraz fakt, że zdjęcie Mieroszewskiego stało na biurku Giedroycia.