Jest rok 1862 r. W Warszawie Rosjanie coraz bardziej ograniczają wolność Polakom. Alicja, wdowa po zmarłym doktorze, samotnie wychowuje córkę. Jednocześnie walczy o to, aby pracować w szpitalu na takich samych prawach jak pozostali lekarze, aby pomagać chorym i cierpiącym. To czasy, w których kobiety nie mogą jeszcze nawet studiować. Pewnego dnia jej córka doznaje wypadku. W trakcie akcji ratowniczej na jaw wychodzą pewne fakty o pochodzeniu dziewczynki, które matka dotychczas skrzętnie ukrywała. Będzie musiała w końcu wyznać prawdę. O jej tożsamości, pochodzeniu, szaleńczej wyprawie matki do Hiszpanii, o miłości przekraczającej granice, o hiszpańskim wojowniku-Gustavie da Costa. Jednocześnie jest rok 1850. Alicja Rettel da Costa powraca z mężem do Warszawy, gdzie planuje zaznać chwili spokoju i urodzić dziecko. Demony przeszłości, traumy nie dają jednak spokoju jej hiszpańskiemu mężowi. Dodatkowo w Warszawie, w życiu młodego małżeństwa mieszkają dawni adoratorzy dziewczyny. A ta angażuje się coraz bardziej w ruchy emancypacyjne kobiet.