Lojalność jest wartością stanowiącą podstawę wielu relacji społecznych. Występuje ona także w stosunkach prawnych opartych na współdziałaniu oraz zaufaniu stron. Do takich stosunków należy zaliczyć stosunek pracy. Jego charakterystyczną cechą jest istnienie osobistej i – co do zasady – trwałej więzi prawnej łączącej pracownika oraz pracodawcę. W ramach tej więzi powstają złożone relacje międzypodmiotowe wykraczające poza obowiązek sumiennego i starannego świadczenia pracy w zamian za wynagrodzenie. Ich fundamentem jest wzajemne zaufanie stron, z czym nierozerwalnie wiąże się lojalność. Sposób, w jaki postrzegana jest lojalność pracownicza, uległ w ostatnim czasie istotnym zmianom. Jej tradycyjne utożsamianie z długotrwałym zatrudnieniem u jednego pracodawcy przestaje znajdować odzwierciedlenie we współczesnych realiach społeczno-gospodarczych. Przemiany na rynku pracy spowodowane globalizacją, postępem technologicznym, a ostatnio także cyfrową transformacją powodują, że zanika model zatrudnienia przez całe życie w jednym zakładzie pracy. […] Z czym więc współcześnie należy łączyć lojalność pracowniczą? Jakie są jej przejawy? Czy jest powinnością pracownika, czy za jej brak grożą mu określone sankcje? Niniejsze opracowanie stawia sobie za cel udzielenie odpowiedzi na te, a także inne pytania pojawiające się przy analizie stanowiącego jej przedmiot zagadnienia, czyli pracowniczego obowiązku lojalności wobec pracownika.
Fragment Wstępu

„Książka […] dotyczy bardzo istotnego obowiązku pracowniczego – obowiązku lojalności wobec pracodawcy, co do którego brakuje ciągle dostatecznej świadomości stron stosunku pracy o jego istocie i randze. Ma więc walor nie tylko naukowy, ale również edukacyjny. Przeprowadzona przez Autora analiza jurydyczna, oparta na bogatym materiale źródłowym, będzie przydatna zarówno dla teoretyków prawa pracy, jak i praktyków stosujących to prawo, a także dla studentów prawa i administracji, którzy mogą z niej czerpać wiedzę o wielu różnych instytucjach prawa pracy pozostających w związkach z przepisami innych gałęzi prawa”.
Fragment recenzji dr hab. Teresy Wyki, prof. UŁ