Książka stanowi najobszerniejsze dotychczas i unikatowe opracowanie konfrontatywne polsko-bułgarskiej dwujęzyczności dziecięcej. Przeprowadzone w niej badania dotyczą idiolektów dzieci wychowanych w rodzinie polsko-bułgarskiej, w sytuacji stałego kontaktu językowego polsko-bułgarskiego. Kontakt ten wywołuje interferencje językowe indywidualne i uzualne, w wyniku których dochodzi do zapożyczeń i zmian w systemie języka bułgarskiego dzieci.

Przedmiotem opisu są zarejestrowane w ustnych wypowiedziach dzieci błędy będące wynikiem interferencji zewnątrzjęzykowej języka polskiego oraz interferencji wewnątrzjęzykowej związanej z defektywną znajomością bądź nieznajomością systemu języka bułgarskiego. Ich rodzaje wyodrębniono w odniesieniu do poszczególnych podsystemów języka – fonetyki, fleksji, składni, słowotwórstwa oraz leksyki.