Monografia ks. Tadeusza Borutki podejmuje analizę wpływu postmodernizmu na religijność oraz życie społeczne współczesnego człowieka, uwzględniając perspektywy teologiczne i socjologiczne. W pierwszym rozdziale ukazano historyczny rozwój postmodernizmu, jego podstawy ideologiczne oraz konsekwencje dla życia społecznego i religijnego. Kolejne rozdziały koncentrują się na omówieniu dogmatów postmodernizmu, takich jak relatywizm moralny i religijny, konsumpcjonizm oraz hedonizm, a także ich wpływu na kryzys wiary i religijności. Szczególną uwagę poświęcono zagrożeniom związanym z neopogaństwem, indywidualizacją wiary oraz subiektywnym przeżywaniem duchowości. Zwieńczeniem pracy jest analiza modelu nowej ewangelizacji, obejmującego dialog zbawienia, inkulturację oraz świadectwo wiary. Monografia podkreśla znaczenie odnowy Kościoła i duszpasterstwa w odpowiedzi na współczesne wyzwania.