Lu Xun jest powszechnie uznawany za najważniejszego chińskiego pisarza, ojca chińskiej literatury współczesnej. Japoński noblista, Kenzaburo Oe, nazwał go wręcz najwybitniejszym azjatyckim pisarzem XX wieku. Znany przede wszystkim ze swoich opowiadań, pisał również prozę poetycką, eseje, był krytykiem literackim i tłumaczem. Zadebiutował w 1918 r. opowiadaniem „Dziennik szaleńca”, które jako pierwsze zostało napisane potocznym, a nie klasycznym językiem chińskim. Jego twórczość obnażała brutalność i bezwzględność społeczeństwa, władzy i rewolucji, Lu Xun sięgał po satyrę i ironię, w niezrównany sposób oddawał samotność i rozpacz. Sam mówił, że chciałby być jak mucha bzycząca koło uszu broniących status quo dżentelmenów, zostawić trwałe rysy na ich wyidealizowanym obrazie świata. To życzenie ziściło się – jego pisarstwo pozostaje wciąż żywym źródłem inspiracji dla największych pisarzy. Niniejszy zbiór czternastu opowiadań, które ukazały się w Chinach w 1923 r., zawiera zarówno nowe tłumaczenia znanych polskim czytelnikom „Dziennika szaleńca” czy „Prawdziwej historii AQ”, jak i dziesięć nowych tekstów, które po ponad stu latach doczekały się swego kongenialnego przekładu.