Książka System polskiego prawa celnego w latach 1918-2004, to prawno-historyczna monografia omawiająca powstanie, przekształcenia i zakończenie obowiązywania narodowego gałęziowego zespołu norm prawnych z zakresu celnictwa. Praca obejmuje rozważania z zakresu teorii państwa (odzyskanie niepodległości przez Rzeczpospolitą i jej prawno-ustrojowy byt w okresie Drugiej Wojny Światowej oraz ponowne odrodzenie państwowości po jej zakończeniu) i z zakresu teorii prawa. Pierwsza część pracy, oprócz zagadnień definicyjnych oraz omówienia historii polskiej nauki skarbowości, poświęcona jest analizom dogmatycznym definiującym paradygmaty istnienia systemu polskiego prawa celnego. Bazująć na zrębach wyewoluowanej teorii normatywizmu wywodzącej się z dorobku intelektualnego J. Wróblewskiego i W. Langa, po raz pierwszy w polskiej doktrynie prawa przeprowadzony został dowód na istnienie gałęziowego systemu polskiego prawa celnego. Prowadzą do tego celu dywagacje dotyczące teorii dowodowych, a także zostaje - również po raz pierwszy w polskiej literaturze przedmiotu - sformułowana ściśle prawnicza definicja normy prawnej prawa celnego, to - w powiązaniu z normą prawa podatkowego. W monografii, dla potrzeb czytelnego dydaktycznie, a jednocześnie metodologicznie poprawnego dogmatycznego zdefiniowania przebiegu stosunku prawno-celnego, wykorzystane zostało nowatorskie narzędzie badawcze - normatyw prawa i postępowania celnego. W kolejnej części, zawierającej omówienie prawa pozytywnego w aspektach kompetencyjno-organizacyjnym, taryf celnych oraz postępowania w sprawie wymiaru cła, wyszczególnione zostały (i w najistotniejszych zarysach przybliżone) wszystkie regulacje prawno-celne jakie obowiązywały w Polsce i Polskę od chwili odzyskania niepodległości aż po wstąpienie Polski do Unii Europejskiej. (opis wydawcy)