Tytuł książki nawiązuje do jednego z rozdziałów klasycznego dzieła Jakuba Burckhardta dotyczącego kultury odrodzenia we Włoszech. Autor, opisując przemiany w dziedzinie wojskowej zachodzące w XV stuleciu, użył tam określenia "Wojna jako dzieło sztuki". Przede wszystkim zaakcentował fakt, że dominujące w okresie średniowiecza wyszkolenie indywidualne rycerzy (żołnierzy) stało na znakomitym poziomie. Jednostka i prezentowane przez nią cechy (odwaga, siła, fechtunek) były ważniejsze niż zbiorowość wchodąca w skład armii. Zmiana nastąpiła wraz z pojawieniem się wojsk najemnych i wprowadzeniem broni palnej. [...] W książce starałem się zbalansować zagadnienia właściwe dla piechoty i kawalerii, uwzględniając również aspekt wykorzystania artylerii na polu bitwy. W rzeczywistości najbardziej dominującym problemem było wykorzystanie pikinierów, arkebuzów i muszkieterów. Piechota w największym stopniu ulegała przemianom w stosunku do czasów średniowiecza. (fragment ze Wstępu)