Na koniec muszę podkreślić, że dawno nie czytałem tak znakomitej i dojrzałej rozprawy doktorskiej, która świadczy o wysokiej erudycji i elokwencji Autorki, dlatego proponuję, by po spełnieniu przez Doktorantkę dalszych etapów postępowania doktorskiego, zgłosić ją do wyróżnienia i nagrody. Wyjątkowość pracy polega na tym, że dotychczasowa wiedza o kulturze wizualnej została przez Doktorantkę zreinterpretowana i dostosowana do nowych technik medialnych, co czyni z dysertacji oryginalny, nowoczesny wywód.

prof. dr hab. Kazimierz Wolny - Zmorzyński

Interdyscyplinarna i multidyscyplinarna rozprawa doktorska mgr Bernadety Cich sytuuję się w głównym nurcie refleksji obecnych w naukach humanistycznych i społecznych zarazem (jeśli podtrzymywać ten sztuczny podział zakresów i przedmiotów zainteresowań). W obu bowiem dziedzinach mamy do czynienia z tym samym obiektem badań - z człowiekiem jako twórcą i zarazem wytworem kultury. Podejmując temat wartości w dyskursie autorka dzieła musiała dopracować się kompetencji kulturoznawczych, antropologicznych, filologicznych, socjologicznych, komunikatologicznych, filozoficznych (aksjologia, logika), psychologicznych, medioznawczych, a także dotyczących wiedzy o sztuce (grafika, film). Wymóg ten bezpośrednio wiąże się z pojmowaniem kultury jako konfiguracji wzorów zachowań, które są zakorzenione w wartościach i do nich się odwołują w poszukiwaniu sankcji i uzasadnień. Doktorantka podjęła się zatem bardzo trudnego zadania i wyznaczyła sobie ambitne cele badawcze. Wyrażenie fascynacji cywilizacją cyfrową, siecią, algorytmami, platformami, sztuczną inteligencją zostało udokumentowane nie tylko ilością publikacji, to przecież na obszarze tym zawsze można znaleźć miejsce dla oryginalnych i nowatorskich pomysłów i twórczo je rozwijać. Mimo podjęcia wielowątkowej złożoności problemu, Bernadette Cich udało się zachować jasność wywodu, logiczny porządek, metodyczność badań.

prof. dr hab. Jerzy Jastrzębski