Publikacja analizuje fundamentalne kwestie dotyczące relacji między nauką, teologią a ludzkim pragnieniem zrozumienia otaczającego świata. Zwraca uwagę na ludzką tęsknotę za sensem istnienia, która w kontekście współczesnych osiągnięć naukowych otwiera nowe pytania, zamiast dostarczać ostatecznych odpowiedzi. Podkreśla znaczenie integracji nauki i teologii, wskazując, że współczesna nauka, choć zdominowana przez naturalizm metodologiczny, nie wyklucza obecności transcendencji w kosmosie.

Publikacja analizuje historyczne rozdzielenie nauk przyrodniczych od teologii, wpływ pozytywizmu oraz znaczenie ewolucji w procesie stworzenia. Kluczowym wątkiem jest refleksja nad `błędem antropologicznym` i `kosmologicznym`, które oddalają człowieka od prawdy o jego miejscu w świecie.

Książka wzywa do poszukiwania harmonii między nauką a wiarą, ukazując stworzenie jako dzieło Boga, którego obecność jest nieustannie widoczna w naturze i rozwoju wszechświata.