Jak rodziło się nowoczesne państwo i skąd czerpało ideologiczne uzasadnienia, z czego wyrosła tradycja republikańska i jakie przybierała formy, jak ewoluowało rozumienie wolności i co z tego praktycznie wynikało, jakie były skutki rozprzestrzenienia się nauk humanistycznych i co krytycy humanizmu wysuwali jako argumenty przeciw niemu… Na te i inne równie istotne pytania odpowiada Quentin Skinner (ur. 1940 r.) – współtwórca i czołowy przedstawiciel tzw. szkoły z Cambridge w historii idei politycznej – w jednej z najważniejszych książek o gruntownej przebudowie świata idei i polityki dokonującej się u schyłku średniowiecza i na progu nowożytności. Ukazuje w niej wpływ, jaki na te wielkiej wagi procesy dziejowe wywarli myśliciele - m.in. Dante, Marsyliusz z Padwy, Machiavelli, Guicciardini, Erazm z Rotterdamu, Morus – którzy współkształtowali ówczesne wyobrażenia, kategorie i pojęcia, nierzadko do dziś wpływające na myślenie polityczne, choć zwykle bez uświadamiania sobie ich źródeł. „Moim […] celem było wykorzystanie tekstów późnośredniowiecznej i wczesnonowożytnej teorii politycznej w celu naświetlenia bardziej ogólnego zagadnienia historycznego. […] Zaczynam od końca XIII wieku i kontynuuję opowieść aż do końca wieku XVI, ponieważ to właśnie w tym okresie, jak postaram się wykazać, stopniowo wyłaniano główne elementy rozpoznawalnej nowoczesnej koncepcji państwa. Dokonano decydującego przejścia od koncepcji władcy „zachowującego swoje państwo” – gdzie oznaczało to po prostu utrzymanie własnej pozycji – do idei, że istnieje niezależny porządek prawny i konstytucyjny, czyli państwo, które władca ma obowiązek zachowywać. Jednym ze skutków tej transformacji było uznanie, że to władza państwa, a nie władza rządzącego, leży u podstaw rządu. To z kolei umożliwiło konceptualizację państwa w wyraźnie nowoczesnych kategoriach – jako jedynego źródła prawa i legalnej siły na własnym terytorium oraz jako jedynego właściwego obiektu lojalności jego obywateli”. (z Przedmowy)