Poezja Piotra Matywieckiego to "śpiew w duecie wewnętrznym" rygorystycznej myśli i kreującej wyobraźni, ducha i ciała, snu i jawy; próba ogarnięcia istnienia w istnieniu nadrzędnym, umożliwiającym spotkanie żywych z umarłymi. Zdarte okładki są zbiorem lirycznych medytacji, na który składa się niemal cały dorobek poetycki autora z lat 1965-2009.