Wielka Wystawa zorganizowana w Londynie w 1851 roku, prezentująca dorobek kulturalny, naukowy i techniczny krajów świata, wprowadziła zwyczaj współzawodnictwa we wszystkich dziedzinach ludzkiej działalności. Wzniesiony na jej potrzeby Pałac Kryształowy Josepha Paxtona przez długie lata był wielką atrakcją Londynu, podobnie jak późniejsza Wieża Eiffla, która stała się symbolem Paryża. Długoletnia rywalizacja nasiliła się jeszcze w globalnym świecie. Każde z miast ma dzisiaj ambicje do posiadania wyjątkowej, niepowtarzalnej i zachwycającej budowli.      Ambicje powojennego Szczecina nie były aż tak duże, tym bardziej, że historyczna zabudowa Wałów Chrobrego, utrwalona na pocztówkach, była przez lata wizytówką Szczecina. Kino „Kosmos” ze słynną mozaiką czy Teatr Letni z charakterystycznym betonowym łukiem, górującym nad Parkiem Kasprowicza, mimo swojej niegdysiejszej popularności, nie stały się symbolami miasta. Dopiero na przełomie XX i XXI wieku, w zmienionych warunkach ekonomicznych, zaczęły powstawać w Szczecinie budowle pretendujące do rangi rozpoznawalnej powszechnie „architektonicznej ikony”.