I.3. Święty człowiek Odo pochodzi z rodu Franków, wychowywał się w domu Wilhelma, potężnego księcia Akwitanii. W wieku osiemnastu lat przyjął tonsurę w klasztorze Świętego Marcina w Tours. Tam uczył się sztuk wyzwolonych i gramatyki. Potem wybitny uczony Remigiusz, uczył go w Paryżu dialektyki i muzyki. W wieku trzydziestu lat udał się do Burgunduu i żył tam piętnaście lat jako zakonnik pod okiem przeora Berno. Potem sam został przeorem, był kierownikiem i miłym ojcem klasztorów we Francji, Akwitanii, Hiszpanii i Rzymie [...] I.9. W tych dniach ojciec radził mi wziąć udział w uroczystym, nocnym czuwaniu. On sam miał zwyczaj to robić. Kiedy minęło kilka lat, przygotowałem się do obchodzenia wigilii przyjścia Pana. Kiedy spędziłem na czuwaniu pewną część nocy, przyszło mi nagle do głowy pomodlić się do Matki naszego Pana o wskazówkę dalszego życia. Modliłem się, mówiąc: "O Pani, Matko miłosierna, która tej nocy wydałaś na świat Zbawiciela. Wstaw się łaskawie za mną [..] Wśród takiej modlitwy, pieśni porannych i uroczystej mszy zrobiło się widno. Zobaczyłem idący ubrany na biało chór kanoników. Podczas śpiewu różnych głosów i wśród pieśni pochwalnych witano uroczyście dzień świąteczny". (fragment Księgi pierwszej, Johannes Italus)