Książka Szczepana Kutrowskiego, artysty rzeźbiarza, pedagoga, socjologa, badacza kultury, jest obrazem jego doświadczeń artystycznych i badawczych w kontekście kondycji człowieka i warunków, jakie dają mu możliwość samorealizacji lub nie. Poszukiwania teoretyczne Autora w powiązaniu z jego pracą artystyczną tworzą swoisty punkt spojrzenia na sztukę oraz jej wymiar społeczny, edukacyjny w wymiarze kondycji człowieka i jego samodzielności doświadczania świata przez pryzmat sztuki. Kształt sztuki jest obrazem emocjonalnym autorów prac, na który nakładają się emocje odbiorców. Sztuka jest autonomiczna, ale jednocześnie uwikłana w rzeczywistość jej po-wstania i rzeczywistość jej odbiorców. Niektóre wątki dotyczące sztuki i jej codzienności poruszone w pracy Autor ocenia bardzo krytycznie, do czego ma prawo. Skłania czytelnika do własnej oceny zjawisk społeczno-artystycznych, do refleksji, do której zmusza sztuka. [...] Książka jest pisana językiem rymowanym, ironicznym w niektórych jej fragmentach, co jest intrygujące dla czytelnika, który podejmuje dialog z Autorem. Fragment recenzji prof. dr hab. Urszuli Szuścik