Misternie skonstruowana i zachwycająca opowieść o pewnym żółtym domu. Para młodych kochanków ucieka z purytańskiej kolonii w Ameryce Północnej i znajduje schronienie w niepozornej chacie. Zakochani nie mają pojęcia, że trafili do miejsca, które odtąd stanie się azylem dla wszystkich przekraczających jego próg. Mijają lata, zmieniają się pokolenia, a w żółtym domu pojawiają się nowi mieszkańcy. Były żołnierz zakłada wokół niego sad jabłkowy, siostry bliźniaczki pozostają w nim nierozłączne nawet po śmierci, a nieszczęśliwie zakochany artysta szuka ukojenia. Chata przyjmuje zagubione osoby i ich historie, które osadzają się wśród jej ścian niczym kolejne warstwy gleby. Konserwują je czas oraz natura, gdyż ona, w przeciwieństwie do mieszkańców, co roku odradza się na nowo i ochrania dom przed wpływem cywilizacji. W tej wyjątkowej historii Mason mistrzowsko pokazuje, jak bardzo jesteśmy połączeni z przyrodą i sobą nawzajem przez czas, język oraz przestrzeń. Jednocześnie szuka odpowiedzi na fundamentalne pytanie: co zostanie, kiedy nas już nie będzie? „W północnym lesie” to mistrzowskie osiągnięcie człowieczeństwa oraz polifonii w powieści. Zakochałam się w tej książce. Maggie O’Farrell Mason prowadzi tę opowieść z czułością – do bohaterów i do miejsca na mapie, w którym ją osadził. Potrzebujemy takiej literatury, dziś może bardziej niż kiedykolwiek. Dorota Borodaj, reportażystka Oszałamiająca… odważna i oryginalna książka, która wynajduje własną formę. Lektura jest niczym podróż do granic tego, co powieść może osiągnąć. „The Guardian”