Lydia Dattas napisała poetycką biografię, książkę-hołd pamięci Jeana Geneta (1910-1986), którego znała w końcowym okresie jego życia. Było to zadanie tym trudniejsze, że Genet zmyślił część swojej biografii dotyczącej dzieciństwa. Autorka podaje też wiele nieznanych faktów o jego późnych latach i o okolicznościach śmierci. W rozpowszechnionym obrazie Genet, wybitny pisarz i dramaturg francuski, uchodzi za "pisarza przeklętego", wykluczonego przez społeczeństwo złodzieja, kloszarda i dziwaka. Dattas, przedstawiając nieznane fakty z jego życia, także duchowego, buduje zarazem osobisty obraz pisarza, o którym, jak twierdzi, nadal wiemy za mało. Buduje, zapewne kontrowersyjny, obraz Geneta jako zapatrzonego w niebo zapoznanego misjonarza Chrystusowego dobra, który "od pogańskich obrzędów kultu doszedł do ascetycznej radości życia duchowego". W tej pięknej, pełnej ciepła, ale i krytyki, lirycznej biografii rysuje się w każdym razie sugestywny obraz życia i twórczości typowy raczej dla średniowiecza niż dla czasów współczesnych. Ten anachronizm stanowi o wyjątkowym charakterze tyleż życia Geneta, co i książki Dattas o nim.