Korporacja bywa kojarzona z pełnym oddaniem firmie, pracoholizmem oraz byciem bardziej pracownikiem niż człowiekiem. Takie modus vivendi umożliwia pięcie się po szczeblach kariery, a przynajmniej utrzymanie stanowiska. Autorka konfrontuje te obiegowe opinie z badaniami postaw indywidualistycznych, ukazując konflikt Ja instytucja. Autorka pokazuje, że współcześnie jest on strukturalnym elementem relacji pracownik instytucja, a nie jedynie kwestią organizacji przedsiębiorstwa, wynikową lokalnych uwarunkowań czy charakteru narodowego bądź świadectwem indywidualnych problemów pracownika.