Niniejsza edycja tragedii Ajschylosa w przekładzie Stefana Srebrnego oparta jest na wydaniu Państwowego Instytutu Wydawniczego z 1954 roku. W stosunku do wydania źródłowego dokonano następujących zmian (by wymienić najistotniejsze i powtarzające się przypadki):
Na okładce i na kartach tytułowych wprowadzono obowiązującą obecnie pisownię imienia autora „Ajschylos", przy jednoczesnym pozostawieniu w całej treści książki pisowni przyjętej przez tłumacza, tj. „Aischylos". W tekstach tragedii miejsce przedziału wewnątrzwersowego zaznaczono pionową kreską, nie zaś, jak uprzednio, zwielokrotnioną spacją. Przy wyrazach uznanych za archaizmy leksykalne lub semantyczne dodano u dołu strony oznaczone gwiazdką przypisy od redakcji, nie ingerując w strukturę przypisów tłumacza, umieszczonych, jak w wydaniu oryginalnym, przy końcu każdej z tragedii. Wprowadzono obowiązującą współcześnie pisownię łączną partykuły „nie" z przysłówkami i przymiotnikami w stopniu równym, łączną pisownię wyrazów „niepodobna" i „pospołu", a także rozdzielną pisownię cząstki „by" po zaimkach przy-słownych, pytajnych i względnych.