Zbiór tekstów z lat 20042009 opublikowanych w prasie włoskiej, poprzedzonych autorską przedmową. Saviano pisał je przed ukazaniem się Gomorry, a także potem, kiedy dopadła go nieoczekiwana popularność książki i jej konsekwencje. Powstałe teksty są wynikiem dotkliwego poczucia samotności ich autora, skazanego wyrokiem kamorry na przymusowe odosobnienie. Saviano opisał miejsca naznaczone piętnem mafii, wojny od próby podboju Ameryki przez Wikingów, po codzienną wojnę z mafią, nakreślił portrety ludzi, których spotkał w życiu i na kartach książek. Wspomina Miriam Makebę, zmarłą nagle podczas koncertu, zorganizowanego dla upamiętnienia afrykańskich ofiar kamorry. Opisuje chłopców ze Scampii, odtwórców głównych ról w filmie Gomorra... Pisze też o tych, którzy nie mają z mafią nic wspólnego: o jazzmanie Michelu Petruccianim i piłkarskim championie Lionelu Messim, którzy pokonali fizyczne ułomności, o pisarzach, m. in. o Salmanie Rushdiem, Gustawie Herlingu-Grudzińskim, o zamordowanych dziennikarzach Enzu Biagim, Annie Politkowskiej i Giancarlu Sianim. Być może uda mi się przekonać moich czytelników, że dzięki zdolnościom i sile takich ludzi jak ci, o których w niej opowiedziałem [...], piękno może przeciwstawić się piekłu powiedział Saviano, zapowiadając premierę książki we Włoszech.