W neolicie (młodszej epoce kamienia) na Niżu Polskim, obok ugrupowań wczesnorolniczych, żyły nadal wspólnoty zbieracko-łowieckie. W książce podjęto rozważania dotyczące zbieraczy i łowców, których kultura została ukształtowana w regionach południowo-wschodniej i wschodniej strefy nadbałtyckiej, jako efekt szerszych procesów zachodzących w Europie Wschodniej. Społeczności te zwykło się określać jako subneolityczne lub paraneolityczne. Wiedza o subneolicie na ziemiach Polski ma ciągle zbyt wiele luk. Próbą wypełnienia jednej z nich jest prezentowana książka. Przedstawiono w niej informacje i dyskusje argumentujące tezę mówiącą, że społeczności północno-wschodniego subneolitu przekroczyły granicę Europy Wschodniej i w czasach od drugiej połowy V po początki III tysiąclecia p.n.e. zasiedliły pólnocno-wschodnie obszary Niżu Polskiego. Jednocześnie odcisnęły swoje piętno na rozwoju lokalnych ugrupowań wczesnorolniczych, wiązanych z archeologicznie wydzieloną kulturą pucharów lejkowatych. Uczestniczyły w kształtowaniu się grup chełmińskiej i mątewskiej tej kultury, a oddziaływania tych grup przenosiły wzorce subneolityczne na znacznie szersze tereny.