Różnorodna obecność zwierząt w kulturze jest niemal tak samo odwieczna jak realne nasze z nimi współistnienie na ziemi. Dyktowanemu praktycznymi potrzebami poznawaniu ich postaci i zachowań towarzyszyły w świadomości zbiorowej procesy stereotypizacji i symbolizacji. Zwierzęta pojawiają się w kulturach religijnych, wcześnie stają się przedmiotem sztuki w rzeźbach, obrazach, opowieściach mitycznych, anegdotach i pieśniach, a potem w różnych formach literatury pisanej. W nich wszystkich odnaleźć można określone koncepcje antropologiczne, bo kiedy mówimy o zwierzętach, w istocie mówimy o sobie. Owe koncepcje są różne w różnych kulturach, wymarłych i funkcjonujących równocześnie. Fascynujące byłoby objęcie ich możliwie pełna refleksją porównawczą, tu jednak ograniczymy się do terenu europejskiej oraz jej antecedencji biblijnych i antycznych. Fragment Wstępu