W całym dziele toczy się dialog tworzyw, dialog sztuk i form. Efektem tego dialogu jest swoista ikoniczność dramatów Mrożka a z drugiej strony dramatyczność wielu jego rysunków. Niektóre wydają się wręcz scenami jakiegoś rysowanego teatru. Ktoś, kto chce zająć się literacką częścią dzieła autora, nie ma wyjścia i musi sięgnąć po jego rysunki.