W powieści Niedopełnieni udaje się Autorowi zawrzeć jeden z najbardziej wiarygodnych i przekonujących opisów powojennej rzeczywistości Niemiec. Jego portret pierwszych lat powojennych to obraz pozbawiony współczucia dla bohaterów zdarzeń: wypędzenia Niemców z Sudetów, okresu ich niewzruszonej nadziei na powrót, odsiadywania życia w NRD. Te wydarzenia autor opisuje na przykładzie czterech kobiet z miasteczka Komotau (Chomutov): starej Johanny, jej córek, Hanny i Marii, oraz osiemnastoletniej wnuczki Anny. Urodzony w 1953 r. wnuk jest narratorem, i to on otwiera drzwi do przeszłości, opisuje ten rozdział historii Niemiec, nie popadając w sentymentalizm, precyzyjnie, językiem pełnym aluzji, zawiłym i zarazem dosadnym.