Autor podejmuje w tej pracy próbe komparatystycznego ujęcia świadectw życia religijnegi Wschodu i Zachodu, które zwykliśmy określać mianem "doświadczenia mistycznego", wychodząc przy tym ze słusznego założenia, że najlepiej oddaje ducha religii to, co jest w niej najgłębsze i nieskażone osadem racjonalności: a zatem właśnie doswiadczenie mistyczne. Otto prowadzi nas w swej wędrówce przez wielkie systemy mistyczne Wschodu i Zachodu, zatrzymując się przy tak znaczących postaciach jak Śankara, Plotyn, Mistrz Eckhart, św. Jan od Krzyża, próbując w cechach charakterystycznych ich świadectw odnaleźć to, co wspólne, nie dopuścic do do rozmycia się w "ciemnej nocy duszy" choćby tych kilku motywów, które poddawałyby się racjonalnemu ujęciu.