Postać Edwarda Dziewońskiego wszechstronnego aktora, świetnego reżysera i arcyzabawnego kabareciarza przybliża krytyk filmowy Jacek Szczerba. W częściowo biograficznym szkicu opowiada o barwnym życiu artysty i omawia dzieła polskiej kinematografii, do których powstania się przyczynił.

Życie Dziewońskiego od początku związane było ze sceną. Wszak jego ojciec Janusz to współzałożyciel Teatru Ateneum. Sam Dudek wyrastający w środowisku aktorskim był na ty choćby z Hanką Ordonówną, a uczył się u wielkiego Aleksandra Zelwerowicza.

Tuż po wojnie znakomicie nadawał się do ról hitlerowców dzięki biegłej znajomości języka niemieckiego. Był gestapowcem w Zakazanych piosenkach Leonarda Buczkowskiego, esesmanem w Ostatnim etapie Wandy Jakubowskiej. Słynący też z celnego dowcipu po prostu musiał założyć kabaret nazwany od jego przezwiska Dudek. Polaków rozśmieszał wraz z Ireną Kwiatkowską, Wiesławem Gołasem, Janem Kobuszewskim i Wiesławem Michnikowskim. Już w starszym wieku, ale nadal w doskonałej formie, zachwycał m.in. rolą dziadka Surkonta w Dolinie Issy Tadeusza Konwickiego, a także w ironicznym Strasznym śnie Dzidziusia Górkiewicza Kazimierza Kutza.