Wiersze z tomu Tylne światła, choć wynikają z doświadczenia wspólnego dla całej generacji, która w dorosłość wchodziła w czasach upadku reżimu, mają charakter bardzo osobisty. Świat poetycki Halmaya jest koncentratem obrazów i skojarzeń rozsianych w czasie i przestrzeni, zamkniętych w formie wyzbytej wszelkiego sentymentalizmu czy lirycznego ornamentu. Oszczędny, hermetyczny język jest narzucany przez wyrazistość obrazu, który stanowi epicentrum każdego wiersza. Stąd rozchodzą się kręgi skojarzeń prowadzących do autentycznego poetyckiego przeżycia i refleksji odsłaniającej głębszy sens, skryty pod fizyczną fasadą rzeczywistości. Obraz unieruchomiony w kręgu ciszy i światła staje się cząstką rzeczywistości uratowaną ze świata zdominowanego przez ruch, hałas i mrok azylem obserwatora, który w teatrze życia wybiera nie scenę, lecz kulisy.