Wraz z rozpoczęciem studiów drogi matki i córki rozchodzą się. Każda ma swój, coraz to bardziej odległy, świat. Z moich doświadczeń wynika, że gdy wracam do domu, to rozmawiam z mamą o tym, co dzieje się u innych osób. Gdzieś głęboko w sobie noszę pragnienie głębokiej, szczerej rozmowy z nią. O tym, co nas przestrasza, boli, porusza, co daje szczęście.
Książka Odsłony, czyli rozmowy z córką jest spisaną rozmową matki Hanny Hamer, wykładowcy i psychologa, z córką Magdaleną, kulturoznawcą i wokalistką (tu jej śpiew: http://www.myspace.com/magdalenahamer). Rozmowy matki i córki dotyczą ich wzajemnej relacji, intymności, przyjaźni, prawdy i kłamstwa, wiary, samotności i wielu innych tematów. Dialogi nie uciekają od trudnych kwestii i konfrontowania swoich odmiennych poglądów. Przez to odczytujemy w nich ujmującą szczerość i otwartość.

Uważam, że publikacja jest cenną lekturą, do której będziemy zaglądać nawet przez całe życie, głownie z powodu dwu niewykluczających się walorów. Poznawczego i terapeutycznego. Wiedza przekazywana w tej książce jest mądrością przyjacielską, powiedzianą w prosty, pełny miłości sposób. Tak jak radzi mama córce, a córka opowiada o swoim świecie matce. W Odsłonach poznajemy opinię psychologa i kulturoznawcy na temat różnych zjawisk społecznych, podejścia do bliskości, wolności, narkotyków lub stresu. Czytałam tą książkę z przyjemnością, przeskakując z tematu na temat i czułam jakbym poznawała fajne, lubiące siebie kobiety.

Drugi, terapeutyczny wymiar tej publikacji, może koić emocje. Rozmowy matki i córki, które są wobec szczere i dają sobie przestrzeń, są ideałem dyskusji, której, być może, nie uda się nam nigdy w taki sposób przeprowadzić ze swoją matką. W dialogach poczułam, że one słuchają siebie nawzajem. Mówią szczerze o swoich zranieniach i złości. Żadna z nich nie obwinia lub manipuluje, ale daje drugiej prawo do swoich emocji. Znalazłam tam dużo energii, czasami poczułam ich gniew, ale też miłość, zrozumienie i wzajemny szacunek. Czytając tą książkę, wyobrażałam sobie takie rozmowy z własną matką, by przeprowadzić je w rzeczywistości lub tylko mojej wyobraźni. Czytanie tych rozmów dało mi pocieszenie i pokrzepiło.

Niestety, wartość książki odbiera sposób jej przygotowania do druku. Sztampowy spis treści, brak właściwego wykorzystania światła w składzie, słabej jakości fotografie autorek na okładce, dialogi męczą nieodpowiednio dobraną czcionką. Okładka rodem z lat osiemdziesiątych. Podejrzewam, że był to celowy zamysł projektanta, jednak do mnie nie przemówił. Boję się, że tak wartościowa lektura zniknie wśród lepiej przygotowanych publikacji. Stąd odjęty punkt w ocenie.