Opublikowane trzy teksty biskupa Aleksandrii Atanazego powstały mniej więcej w połowie IV wieku. Dwadzieścia pięć lat po Wielkim Synodzie Nicejskim i po wielu próbach utworzenia nowego wyznania wiary zdał on sobie sprawę, że dla żadnego credo nie da się uzyskać powszechnego poparcia i dyskusje na ten temat mogą się ciągnąć w nieskończoność. Zaczął więc wyjaśniać, propagować i popierać to, które ułożono w Nicei, wykazując, że jest ono najlepszym z możliwych ujęć wiary chrześcijańskiej. Dzięki zaangażowaniu Atanazego synod ten z czasem został uznany za Pierwszy Sobór Powszechny.