Dzieło jest owocem dojrzałej refleksji zarówno nad filozofią historii, jak też nad praktyką pracy historyka. Zasadnicza koncepcja Autora odwołuje się do spojrzenia metodologicznego na historię równoważącego odwołania do teorii poznania zakorzenionej w filozofii klasycznej oraz do współczesnych mu koncepcji wywodzących się z rewolucji Kantowskiej, następnie poprzez Hegla, Diltheya, Webera, Ortegę y Gasseta do Croce, Oakeshotta, Arona itd. Celem Autora, co pisze we Wprowadzeniu, jest przedstawienie krytycznej filozofii historii, a więc przedstawienia racjonalnego podejścia do nauki, która istniejąc od dawna wciąż oscyluje między Scyllą pewności absolutnej, a Charybdą absolutnego relatywizmu, co wywołuje jej nieustanne krytyki i ocenę, że jest dyscypliną wiedzy w kryzysie. Ogromna erudycja autora, jego świetna znajomość św. Augustyna sprawiają, że rozważania zawarte w książce przedstawiają nie tylko wprowadzenie w to czym jest historia, ale także są dobrym przewodnikiem po dziejach intelektualnych historii jako nauki i jako refleksji nad światem i człowiekiem. Od redakcji