Ostatni akapit książki Jana Hudzika można by potraktować jako jej motto: Filozof, który odwiedza Śląsk, wie, że nie jest już możliwy powrót do kraju jego dzieciństwa, bo nie ma nic w kulturze, co byłoby czyste i autentyczne. Śląsk jest dziś dlatego w nieznanych filozofowi proporcjach zarówno iwaszkiewiczowski, jak i bienkowski lub braslavsky. Tak samo jak Polska jednocześnie śląska i wschodnia, europejska i azjatycka. Binarne opozycje przestały już być dla filozofa użyteczne w opisywaniu świata. Wnioskuje on stąd, że nie warto wybierać się na Śląsk tylko po to, by posłuchać bercikowego gadania lub by podziwiać jedynie ziemiańskie dworki. Warto natomiast uczynić to wtedy, gdy zechce się tam znaleźć jedno i drugie lub jedno w drugim. W Prawdzie i teorii filozof, który wie, że nie ma nic w kulturze, co byłoby czyste i autentyczne, odwiedza nie tylko Śląsk. Z takim samym nastawieniem odwiedza również świat prawdy i pamięci, świat polityki i estetyki, świat religii i mediów. Dlatego jego książka uczy myśleć i pamiętać na wiele sposobów; jestem przekonany, że spotka się z dużym zainteresowaniem zarówno profesjonalnych badaczy, jak i studentów nauk społecznych, historycznych i humanistycznych, a także licznych publicystów i animatorów życia społecznego, którzy nie boją się refleksyjnego współbycia ze współczesnością. prof. dr hab. Roman Kubicki