Duże zmiany w zasadach odpowiedzialności za naruszenie dyscypliny finansów publicznych wchodzą w życie już od dnia 11 lutego 2012 r.
Przejrzysty i dokładny komentarz do zmian w ustawie o odpowiedzialności za naruszenie dyscypliny finansów publicznych napisany przez eksperta praktyka, pracownika RIO. Autor szczegółowo omawia poszczególne obszary objęte zmianami wskazując przy tym dokładnie osoby, których konkretne zmiany dotyczą. W publikacji zamieszczono ponadto ujednolicony tekst ustawy oraz tabele porównawcze ułatwiające porównanie obecnego i poprzedniego stanu prawnego.

Najważniejsze zmiany w ustawie o odpowiedzialności za naruszenie dyscypliny finansów publicznych:
zaostrzenie zasad wymierzania kar za czyny będące naruszeniem dyscypliny finansów publicznych,
ograniczenie możliwości stosowania przez komisje orzekające instytucji odstąpienia od wymierzenia kary,
rozszerzenie kręgu osób mogących ponosić odpowiedzialność dyscyplinarną o osoby niebędące pracownikami jednostki sektora finansów publicznych,
zmiany w katalogu czynów stanowiących naruszenie dyscypliny finansów publicznych,
odrębne unormowanie zakresu odpowiedzialności związanej z realizacją programów i projektów finansowanych z udziałem środków pochodzących z budżetu Unii Europejskiej oraz niepodlegających zwrotowi środków z pomocy udzielanej przez państwa członkowskie Europejskiego Porozumienia o Wolnym Handlu (EFTA), a także innych środków pochodzących ze źródeł zagranicznych niepodlegających zwrotowi,
szerokie zmiany w zakresie odpowiedzialności dyscyplinarnej związanej z naruszeniem zasad zamówień publicznych, kontroli zarządczej w tym w zakresie, wstępnej kontroli finansowej dokonywanej przez głównego księgowego jednostki sektora finansów publicznych,
utworzenie trzech międzyresortowych komisji orzekających w miejsce komisji działających przy poszczególnych ministerstwach.

Ustawa zmieniająca wprowadziła również do ustawy o finansach publicznych obowiązek ustalania przez jednostki sektora finansów publicznych przypadających im należności pieniężnych (w tym mających charakter cywilnoprawny) oraz terminowego podejmowania czynności zmierzających do wykonania zobowiązań. Brak tej regulacji był do tej pory jednym z głównych powodów uniewinniania osób, które nie ustaliły (lub dopuściły do przedawnienia) należności cywilnoprawnych jednostki sektora finansów publicznych (np. kar umownych).