W książce Irvin D. Yalom rozważa "skomplikowaną i pełną napięcia" - jak pisze - relację między psychoterapią egzystencjalną a pociechą religijną, które: W pewnym sensie są ze sobą spokrewnione, mają wspólnych przodków i wspólne troski: ich wspólną misją jest zajmowanie się rozpaczą immanentną ludzkiej kondycji. Czasami posługują się też tymi samymi metodami: relacją sam na sam, spowiedzią, badaniem własnego wnętrza, przebaczeniem innym i sobie".