Gwiazda Jane Austen błyszczy. To kolokwialne stwierdzenie doskonale obrazuje fenomen, z jakim mamy do czynienia od połowy lat dziewięćdziesiątych. Zapewne trudno byłoby znaleźć obserwatora i konsumenta kultury popularnej, który nie wiedziałby o istnieniu tej dziewiętnastowiecznej pisarki. Ciągłe reedycje jej powieści, kolejne, mniej lub bardziej swobodne adaptacje twórczości, także serialowe, podsycają zainteresowanie jej osobą. Wszystko to stanowi żywy dowód istnienia i rozprzestrzeniania się Austenmanii. Chociaż opinie na temat twórczości Jane Austen są oczywiście różnorodne, to jednak nie sposób oprzeć się wrażeniu, że większość sądów wcale nie wynika ze znajomości stworzonej przez nią literatury, ale jest następstwem odbioru powstających coraz liczniej adaptacji. Dotyczy to przede wszystkim rozpatrywania jej prozy poprzez stereotypy kobiecego kanonu twórczości. Dlatego też warto przyjrzeć się ekranizacjom dzieł Austen ponad tymi stereotypami i w dialogu z samym dziełem pisarki. Być może pozwoli to odpowiedzieć na pytanie o przyczyny tej niesamowitej reaktywacji twórczości ().