Zbiór listów pisanych na zesłaniu przez dwudziestoletnią Annę Branicką do przebywającego w niemieckiej niewoli narzeczonego, Janusza Radomyskiego. Teksty te ukazują nie tylko dramat niespełnionej miłości, ale także warunki życia ludzi internowanych w ZSRR. Listy te stanowią rodzaj dziennika spisywanego w bardzo dramatycznych momentach życia z wielką nadzieją, że trafią do rąk adresata, choć nigdy nie zostaną doń wysłane.