Fenomenem jest, że Orawa, której północno-wschodnia część wchodzi od 1920 r., z krótką przerwą w latach 1939-1945, w skład państwa polskiego, nigdy jako całość nie stała się obiektem zainteresowania historyków polskich. Co prawda już w początkach XVIII w. Andrzej Komoniecki, autor Chronographii albo dziejopisu żywieckiego wspomniał pewne wydarzenia dziejące się na Orawie, ale czynił to raczej "po sąsiedzku", gdyż wydarzenia te miały niekiedy swe reperkusje na Żywiecczyźnie.