Młodość nieunikniona między ludźmi, jak między wierszami są początki i końce. Tomik jest rejestrem człowieka, 233-krotnym powtórzeniem jego odmian i mnogości autor używa wyrazu człowiek, poszukując w poezji znaczeń i oczywistych zależności. Samemu oceniając (niekoniecznie na szóstki z uśmiechem), jest pytany, i jak echo odpowiada prawdą. W wolnej chwili napełnia poidełka, zapraszając do współpracy wróble zwyczajne i skalne, jaskółki brzegówki i czaple siwe oraz te wszelakie życia, które warto poznać w oczekiwaniu na młodość.