Abstrakcja geometryczna na ogół jest kojarzona z cechami właściwymi dla myśli modernistycznej. Czy jednak rzeczywiście w szeroko rozumianej twórczości ponowoczesnej nie ma miejsca dla geometrii
Autorka zwraca uwagę na występowanie form Euklidesowych zarówno w dziełach plastycznych uważanych za przejściowe między modernizmem a postmodernizmem oraz w realizacjach typowo postmodernistycznych. Zadaje też pytanie o ich związek z zagadnieniami oryginalności, indywidualizmu, formy i percepcji, kwestiami entropii, przemijania, procesualności, dyskusjami prowadzonymi w przestrzeni miejskiej, polemikami z instytucjonalną koncepcją sztuki oraz dekonstrukcją i podwójnym kodowaniem na gruncie architektury i malarstwa.