Lea Aschkenas przybyła do Hawany jako uczestniczka kursu językowego i tak urzekli ją ludzie i atmosfera wyspy, że wracała tu jeszcze wiele razy, aż wreszcie napisała o Kubie bardzo osobistą książkę. Zachowując życzliwość i obiektywizm, opisuje paradoksy życia na Kubie, losy i codzienną egzystencję osób, z którymi przyszło się jej zetknąć, stara się oddać nastroje społeczne i polityczne Kubańczyków.

Nie brak tu wątków osobistych przyjaźni z ciekawymi ludźmi, związku uczuciowego z poznanym tam mężczyzną, własnych doświadczeń, przygód i przemyśleń. Dzięki jej relacji i przytoczonych wypowiedzi kubańczyków powstaje obraz kraju, w którym lada dzień musi dojść do przełomu.