Igraszki z diabłem
Jedno z najzabawniejszych przedstawień w całej historii Teatru TV, zrealizowane pomysłowo, w świetnej obsadzie, perfekcyjnie wykorzystujące wszelki dostępne wówczas telewizyjne środki techniczne.
Z długiej wojaczki powraca w rodzinne strony nieustraszony żołnierz, Marcin Kabat. Wędruje borem, lasem, aż do Czarciego Młyna, gdzie mieszkają diabły czyhające na ludzkie dusze. Wojak zatrzymuje się koło chaty Sarki-Farki, rozbójnika napadającego na podróżnych. Dzielny weteran i opryszek przypadają sobie do serca i postanawiają ramię w ramię zmierzyć się z piekielnymi mocami.

Kartoteka
Telewizyjna realizacja dramatu Tadeusza Różewicza, który na stałe wszedł do kanonu literatury światowej.
Bezimienny a właściwie obdarzony wieloma imionami bohater przerzuca kartotekę własnego życia, zagląda raz w dalszą raz w bliższą przeszłość. Luźno powiązane ze sobą sceny, epizody i pojawiające się osoby tworzą jego biografię, która jest świadectwem zapisu doświadczeń i stanu świadomości całego pokolenia Kolumbów.

Miłość na Krymie
Pierwsza w dorobku Sławomira Mrożka sztuka epicka rozgrywa się w różnych latach i w syntetycznym skrócie pokazuje, co stało się z ludźmi i rzeczywistością, w której żyją od początku ubiegłego wieku. Akt pierwszy toczy się w roku 1910, drugi w 1928, trzeci około 1990 roku, przy czym upływ czasu pomiędzy aktami jest selektywny jedne postaci starzeją się, inne nie. Co ciekawe nie starzeją się ci, którzy naprawdę kochają

Proces
Proces uważany jest za jedną z najważniejszych powieści dwudziestowiecznych. Doczekał się licznych adaptacji filmowych i teatralnych. W ujęciu Laco Adamika i Agnieszki Holland zachowuje swoją tajemniczość i wieloznaczność.
Józef K. jest dobrze prosperującym urzędnikiem bankowym, z nadziejami na dalsze awanse. Mieszka samotnie w kamienicy, prowadzi ustabilizowany tryb życia. Jednak pewnego ranka dwaj nieznajomi oświadczają mu, że jest aresztowany

Trzy siostry
Opowieść o życiu, które przecieka ludziom przez palce, o niespełnionych nadziejach i kalekich charakterach, o świecie, gdzie królestwem płaci się nie za konia, lecz za szklankę herbaty. Reżyser w swojej inscenizacji pozostał wierny Czechowowi. Nie udziwniał, nie skracał zbytnio tekstu. Postawił naprawdę psychologiczną, ukazał dramaty bez nadmiernej teatralizacji i pustych gestów.