Arcydzieło komediopisarstwa, obnażające dewocję i zakłamanie (napisane w 1664 r.) w Hübnerowskiej inscenizacji demaskujące nicość i głupotę współczesnych świętoszków.

Orgon darzy bezgraniczną ufnością mieszkającego w jego domu Tartuffea, który wykorzystuje ludzką naiwność i powierzchowną religijność. Gdy gospodarz próbuje wreszcie pozbyć się oszusta, poznając jego fałszywą pobożność i obłudę, spotyka się z jego strony z bezwzględnym szantażem.