Badania nad literaturą polsko-żydowską weszły w ostatniej dekadzie w nową fazę rozwoju. Zainicjowane w latach osiemdziesiątych zeszłego wieku na obrzeżach wielkiej polonistyki, stopniowo umacniały swoją pozycję, by ostatecznie przekształcić się w pole przyciągające zainteresowanie coraz szerszych kręgów badaczy różnych pokoleń. Prace okresu pionierskiego powstawały w atmosferze etycznych rozrachunków z przeszłością: odradzającego się zainteresowania kulturą żydowską, pierwszych publicznych dyskusji nad polsko-żydowskimi relacjami i prób przywracania wymazywanej w latach PRL-u pamięci o wielokulturowym dziedzictwie przeszłości.