Książka Arkadiusza Tarnowskiego jest pierwszą w Polsce próbą przedstawienia polsko-japońskich stosunków bilateralnych w latach 19892004 na szerszym tle wydarzeń na scenie międzynarodowej, a zwłaszcza procesów politycznych zachodzących w trójkącie Japonia Stany Zjednoczone Europa. Autor koncentruje swoją uwagę na polityczno-gospodarczych aspektach wzajemnych relacji Polski i Japonii, omawiając jednak zarazem najważniejsze wydarzenia z zakresu wymiany kulturalnej pomiędzy obu krajami. Prowadząc swoją analizę stosunków polsko-japońskich Tarnowski stara się odpowiedzieć na pytanie: jaką rolę odegrała geograficznie odległa Japonia w udzieleniu wymiernej pomocy w procesie przemian demokratycznych i transformacji gospodarczej zapoczątkowanej w Polsce i w całym regionie Europy Środkowo-Wschodniej w roku 1989. Bez stałej presji wywieranej na rząd Japonii przez administrację amerykańską, zwłaszcza w latach 19891991, japońska pomoc dla europejskich krajów postkomunistycznych byłaby jeszcze skromniejsze niż ta, jakiej rzeczywiście udzielił Kraj Kwitnącej Wiśni Polsce i innym państwom regionu taki brzmi jedna z ważniejszych tez tej książki. Z kolei pod koniec lat 90., co także podkreśla autor, ważnym aktorem w stosunkach Polski z Japonią stały się wielkie międzynarodowe korporacje japońskie, jak np. Toyota czy Isuzu. Wówczas to rozpoczął się nowy rozdział we wzajemnych relacjach okres tzw. dyplomacji trójstronnej.